. İhracat haklarının ortadan kaldırılması onun için (retentions) Endüstriyel ürünlerin% 88'ibu hafta açıklandı, harika bir haber. Resmi gerekçeye göre önlem, “sanayi ve rekabet gücünü yeniden etkinleştirmeye çalışıyor.”
Bu ihracat% 3 ila 4,5 oranında vergilendirildi ve neredeyse imalat şirketlerine ulaştı ve 38 milyar dolarlık bir koleksiyon (2024) üretti.
Karar, bunun bir Kalıcı önlem. Doğru anlamda gider. Ama bırak Acı tat: Net ve anlaşılmaz kalın kanıt vuruşlarıyla altını çizin Tarımsal sanayi sektörü ile ilgili her şeye karşı tarihsel ayrımcılık. Soya fasulyesi, geçen Ocak ayında% 26'ya giren geçici indirgeme süresinin 30 Haziran'dan bu yana% 33 ödemeye devam edecek. Bu hafta sözcüler bunu çiftçilere hatırladı ve hasatın hızlı tasfiyesini “tavsiye etti”.
Bu ayrımcılık resmi kodda, MOA'nın MOI ihracatı (endüstriyel kökenli üreticiler) (tarımsal köken üreticileri). Ve ayrıca Grains dergisini işlemeden “PP” (birincil ürünler) ile ilgili olarak.
Bir bütün Büyük Tissat. Hadi gözden geçirelim.
Endüstri, tanım gereği kaynakların kâr haline dönüşmesidir Toplum için. Bu konuda Gübre olarak çeliği bir kamyona dönüştürmek aynıdır. Tahıl gübreye, dizele ve kader lastiğine değer katar. İhracat kapakları, bir mısır tanesini ihraç etmekten daha az katma değerine sahiptir. Mısır, tüm zincirle, ülkedeki en büyük endüstriyel holdingdir. Çelikten karamelden kapsar.
Tarım makineleri, tahıl üretim sürecinin daha sonra yurtdışına bu şekilde giden çözünmeyen bir parçasıdır (PP) veya endüstriyel türevler olarak. Buğdayı ihraç ettiğimizde, ek değere sahip ekimleri ihraç ediyoruz. Çünkü ekim, tohumun zemine çekilmesi sürecinde tüketilir. Bununla birlikte, gübre, koruma ürünleri (kimyasallar ve biyolojik) ve gelişimine müdahale eden tüm bilgi, bilim ve teknoloji gereçleri.
O tahıl hasat edilmiş Taşıyan tüm bu süreci yoğunlaştırmanın en iyi yolu binlerce ve binlerce iş. Bu Ambalaj. Bu aynı zamanda bir üretim girdisidir, çünkü ilk kullanımında tüketilir.
Ekim bir MOI'dır ve ihracat haklarının azaldığı zaman. Arjantin, doğrudan ekimin rekabet avantajlarını keşfeden birçok ülkeye ekimleri ihracat ediyor. Örneğin Crucianelli, Bulgaristan gibi garip destinasyonlara ulaşıyor. Şimdi bu vergi kaldırma ile denkleminizin iyileşmesi harika.
Bu arada bu Pampas üreticileri, makinelerini yerel pazarda satmakta zorluklarla karşılaşıyor, çünkü Tarımın kirası devlet tarafından yakalandı. Milei, ihracat haklarının bir soygun olduğuna ve “Hesaplar izin verdiğinde elenecekler”. Görünüşe göre buna izin veriyorlar. Ancak Alan için panço görünmüyor.
Dünyada tarım başı dertte. Eski Avrupa'da, daha fazla sübvansiyon için istiridye hemen köşede. Amerika Birleşik Devletleri'nde çiftçi lobisi, garantili fiyatlar, her türlü tazminat ve biyoyakıtlara yönelik dürtü ile yeni destek önlemleri elde etti, bu da Trump'ın zamanında bile durmayan bir devlet politikası. Tek bir çiftçinin düşmesine izin vermezler. Burada, birçoğu uçurumun kenarı boyunca yürüyor.
Israr ediyoruz: bu MOI için ihracat haklarını azaltmak için çok iyi. Ama öyle MOA ve PP'den daha makul oldukları fikrine devam etmek çok kötü.
Bu ihracat% 3 ila 4,5 oranında vergilendirildi ve neredeyse imalat şirketlerine ulaştı ve 38 milyar dolarlık bir koleksiyon (2024) üretti.
Karar, bunun bir Kalıcı önlem. Doğru anlamda gider. Ama bırak Acı tat: Net ve anlaşılmaz kalın kanıt vuruşlarıyla altını çizin Tarımsal sanayi sektörü ile ilgili her şeye karşı tarihsel ayrımcılık. Soya fasulyesi, geçen Ocak ayında% 26'ya giren geçici indirgeme süresinin 30 Haziran'dan bu yana% 33 ödemeye devam edecek. Bu hafta sözcüler bunu çiftçilere hatırladı ve hasatın hızlı tasfiyesini “tavsiye etti”.
Bu ayrımcılık resmi kodda, MOA'nın MOI ihracatı (endüstriyel kökenli üreticiler) (tarımsal köken üreticileri). Ve ayrıca Grains dergisini işlemeden “PP” (birincil ürünler) ile ilgili olarak.
Bir bütün Büyük Tissat. Hadi gözden geçirelim.
Endüstri, tanım gereği kaynakların kâr haline dönüşmesidir Toplum için. Bu konuda Gübre olarak çeliği bir kamyona dönüştürmek aynıdır. Tahıl gübreye, dizele ve kader lastiğine değer katar. İhracat kapakları, bir mısır tanesini ihraç etmekten daha az katma değerine sahiptir. Mısır, tüm zincirle, ülkedeki en büyük endüstriyel holdingdir. Çelikten karamelden kapsar.
Tarım makineleri, tahıl üretim sürecinin daha sonra yurtdışına bu şekilde giden çözünmeyen bir parçasıdır (PP) veya endüstriyel türevler olarak. Buğdayı ihraç ettiğimizde, ek değere sahip ekimleri ihraç ediyoruz. Çünkü ekim, tohumun zemine çekilmesi sürecinde tüketilir. Bununla birlikte, gübre, koruma ürünleri (kimyasallar ve biyolojik) ve gelişimine müdahale eden tüm bilgi, bilim ve teknoloji gereçleri.
O tahıl hasat edilmiş Taşıyan tüm bu süreci yoğunlaştırmanın en iyi yolu binlerce ve binlerce iş. Bu Ambalaj. Bu aynı zamanda bir üretim girdisidir, çünkü ilk kullanımında tüketilir.
Ekim bir MOI'dır ve ihracat haklarının azaldığı zaman. Arjantin, doğrudan ekimin rekabet avantajlarını keşfeden birçok ülkeye ekimleri ihracat ediyor. Örneğin Crucianelli, Bulgaristan gibi garip destinasyonlara ulaşıyor. Şimdi bu vergi kaldırma ile denkleminizin iyileşmesi harika.
Bu arada bu Pampas üreticileri, makinelerini yerel pazarda satmakta zorluklarla karşılaşıyor, çünkü Tarımın kirası devlet tarafından yakalandı. Milei, ihracat haklarının bir soygun olduğuna ve “Hesaplar izin verdiğinde elenecekler”. Görünüşe göre buna izin veriyorlar. Ancak Alan için panço görünmüyor.
Dünyada tarım başı dertte. Eski Avrupa'da, daha fazla sübvansiyon için istiridye hemen köşede. Amerika Birleşik Devletleri'nde çiftçi lobisi, garantili fiyatlar, her türlü tazminat ve biyoyakıtlara yönelik dürtü ile yeni destek önlemleri elde etti, bu da Trump'ın zamanında bile durmayan bir devlet politikası. Tek bir çiftçinin düşmesine izin vermezler. Burada, birçoğu uçurumun kenarı boyunca yürüyor.
Israr ediyoruz: bu MOI için ihracat haklarını azaltmak için çok iyi. Ama öyle MOA ve PP'den daha makul oldukları fikrine devam etmek çok kötü.
